Znaleziono 1 wynik

Witajcie

Ja po pierwszej walce z nowotworem czułam się jak żołnierz powaracający z wojny.
Niby wszystko już było dobrze a ja nie potrafiłam normalnie funkcjonować. Trzy miesiące trwało zanim zaczęłam normlnie żyć. Co ciekawe jak rozpoczęłam leczenie (chemioterapię) to kurczowo trzymałam się pracy i normalnego życia. Po kilku miesiącach nie dałam rady już chodzić do pracy więc siedziałam w domu na zwolnieniu lekarskim. Po chemii była radioterapia (akurat był to lipiec i sierpień) więc wymęczyła mnie totalnie. No i we wrześniu wróciłam do pracy ale prawdę mówiąc zmusiłam się bo wcale już mi się nie chciało pracować. Najchętniej to siedziałabym w domu przed telewizorem. Na szczęście trafiłam na bardzo mądrą Panią psycholog,która wytłumaczyła mi ten stan i powoli wróciłam do normy(z jej pomocą). Podczas choroby jesteśmy zmobilizowani do walki idziemy na wojnę z rakiem. Walka jest naśmierć i zycie.Kiedy wygramy już tą walkę jesteśmy poobijani psychicznie i trzeba czasu aby "rany wojenne się zagoiły"
Zgadzam się z Tobą Saro.